تحقیق در مورد دفاع در اسلام ,دفاع در اسلام,دانلود تحقیق در مورد دفاع در اسلام ,دفاع,در,اسلامتحقیق در مورد دفاع در اسلام |1609618|hyk40089539|
نمونه ای دیگر از بهترین فایل ها با عنوان تحقیق در مورد دفاع در اسلام آماده دریافت می باشد.

⚡دانلود

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

قسمتی از متن .doc :

اهميت جهاد و دفاع در اسلام‏

»جهاد« از ريشه »جَهْد يا جُهد« به معناى مشقّت و زحمت و نيز توان و طاقت است،و »جهاد« و »مجاهده« يعنى به كار بستن توان در ستيز يا دفع دشمن. معناى اصطلاحى جهاد، عبارت است از: نثار جان، مال و توان در راه اعتلاى اسلام و برپا داشتن شعارهاى ايمان. اهميت جهاد و دفاع در اسلام با نگاهى به فلسفه تشريع آن، روشن مى‏شود؛ زيرا اهميت‏هر چيزى به فلسفه وجودى آن و نقش كاربردى‏اش بستگى دارد.توضيح آنكه اهميت جهاد و دفاع، از آنجا ناشى مى‏شود كه همه موجودات زنده، اعم ازانسان و غير انسان به حكم فطرت و عقل، براى بقا و ادامه‏حيات‏نيازمندرفع‏موانع و دفع‏دشمن خويش‏اند؛ زيرا جهان ماده، صحنه تنازع بقا و كشمكش مى‏باشد و هر موجودزنده‏اى مى‏كوشد تا از حق فطرى زنده ماندن دفاع كند وبه‏اصطلاح‏به‏قانون‏فطرى‏وذاتى»جلب منفعت« و »دفع ضرر« عمل نمايد و مزاحمان را از خود دفع كند.از آنجا كه اسلام، دين عقل و فطرت است، به اين نياز فطرى و عقلى بشر نيز توجه لازم‏مبذول داشته و ضمن تأييد اين نياز فطرى و حكم عقلى، بر ضرورت و اهميت آن تأكيدورزيده است.بدين جهت قرآن كريم در آيه زير بر ضرورت آمادگى كامل براى‏دفاع‏همه‏جانبه‏تأكيدورزيده، مى‏فرمايد:»وَ اَعِدُّوا لَهُمْ مَااسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِه عَدُوَّ اللّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرينَ مِنْ‏دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ...« (انفال: 60)هر نيرويى كه در توان داريد براى مقابله با آنها (دشمنان) آماده سازيد! و (همچنين) اسب‏هاى‏ورزيده (براى ميدان نبرد) تا به‏وسيله آن، دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد (و همچنين) گروه‏ديگرى غير از اين‏ها را كه شما نمى‏شناسيد و خدا آنها را مى‏شناسد.همچنين اهميت جهاد و دفاع در اسلام، از اهداف بسيار بلند و ارزشمندى كه اسلام‏دارد، نيز سرچشمه مى‏گيرد؛ زيرا اسلام به عنوان كامل‏ترين مكتب، داعيه رستگارى انسان‏هاو رهايى آنها از شرك، كفر، ظلم و فساد و تباهى را دارد. اين‏ها اهدافى است كه تحققش‏هزينه سنگينى را مى‏طلبد؛ زيرا طاغوت‏ها و مستكبران سد راه مى‏شوند و جنگ و خونريزى‏به راه مى‏اندازند تا بتوانند به همان شيوه استعمارى و استكبارى‏شان ادامه دهند و به‏بهره‏كشى، استثمار و استعمار ملل مستضعف بپردازند.گواه روشن صدق ادعاى ما، تحميل بيش از هشتاد جنگ عليه پيامبر(ص) و حكومت‏اسلامى‏اش در طول ده‏سال و نيز اجراى انواع و اقسام توطئه براندازى عليه نظام نوپاى»جمهورى اسلامى ايران« به ويژه تحميل جنگ هشت ساله عليه آن، در اين دوران،مى‏باشد.جهت سومى كه بر اهميت جهاد و دفاع‏دراسلام‏دلالت‏مى‏كند،آثاروبركاتى‏است‏كه برآن استوار است و نيز پيامدهاى ناگوار و تلخى كه بر ترك آن مترتب مى‏گردد. از جمله‏آثار خوب دنيوى جهاد و دفاع در اسلام، كه در قرآن و سخنان پيشوايان معصوم(ع) به آن‏اشاره شده، عزّت و سرافرازى در برابر دشمن، امنيت و آرامش جامعه، شادابى و نشاطو حيات پرتحرك اجتماعى، تقويت روحيه خودكفايى، تكيه و اعتماد بر توان نيروهاى‏خودى، شناخت دوست از دشمن و در نهايت پيروزى بر دشمنان است. نيز جهاد ازجنبه‏اخروى و معنوى، موجب كسب رضاى الهى، استجابت‏دعا،گشوده‏شدن‏درهاى‏رحمت‏الهى، بخشش گناهان، نجات از عذاب الهى، ورود به بهشت و رسيدن به مقام قرب الهى‏و غير آن مى‏گردد.برخى از آثار و پيامدهاى ناگوار ترك دفاع و جهاد در اسلام، انهدام پايگاه‏هاى توحيد وخداپرستى، گرفتارى به خوارى و ذلت، از ميان رفتن هويت دينى و ملى، عزت و آبرو وشخصيت‏انسانى،كاستى‏ايمان،محروميت‏ازرحمت‏وعنايات‏خداوندى،رواج‏باطل‏وفساد و منكرات، محروميت از عدل و انصاف و از همه مهم‏تر، كيفر سخت‏الهى‏درسراى‏باقى و افتادن در آتش دوزخ مى‏باشد.

ابعاد و انواع دفاع

جهاد و دفاع حد و مرزى نمى‏شناسد و به تناسب نوع تهاجم و عرصه تاخت و تازدشمن، متفاوت مى‏شود و به همين دليل داراى ابعاد و انواع مختلفى مى‏باشد؛ ولى دريك تقسيم‏بندى كلى مى‏توان جهاد و دفاع را به دو قسم: دفاع شخصى و دفاع از آرمان‏هاو عقايد دينى - اسلامى، تقسيم كرد.چرا كه گاه دشمن، حريم شخصى انسان را مورد تعرض و تهاجم قرار مى‏دهد، كه انسان‏نيز بايد در برابر متجاوزان به حريم و حقوق خود و وابستگانش به دفاع برخيزد و از جان،مال، آبرو و ناموس خود و بستگانش دفاع كند؛ و گاهى هم دشمن كيان اسلام،سرزمين‏هاى اسلامى و باورها و مبانى دينى - ارزشى را عرصه تاخت و تاز سياسى و نظامى‏خود مى‏سازد كه ملت بايد به تناسب تعرض دشمن، قدرت دفاعى‏اش را در جانبدارى ازدين و آيين، مقدسات دينى، آرمان‏هاى مكتبى، ملى و نيز ميهن و سرزمين خود به كارگيرد. ازاين رو، ميدان‏هاى سياست، اطلاعات، صنعت، اقتصاد، فرهنگ، علم، هنر و...نيز از جمله عرصه‏هايى است كه ممكن است به صحنه پيكار حق وباطل‏تبديل‏شود.درعرصه فرهنگى نيز مجاهدان و مؤمنان بايد با تمام قوا به مصاف‏دشمنان بروند و راه‏هاى نفوذ آنان را ببندند. روشن است كه مجاهدان اين ميادين،دانشمندان، نويسندگان، متفكران، روشنفكران متعهد، نيروهاى اطلاعاتى، هنرمندان‏و... مى‏باشند، همان‏گونه كه اسلحه اين پيكار مقدس نيز دانش، قلم، بيان، هنر و غير آن‏مى‏باشد.اكنون در اين درس به مقدار ممكن به برخى از ابعاد و انواع دفاع شخصى و آرمانى،اشاره مى‏شود.

دفاع نظامى‏

يكى از راه‏هاى مبارزه دشمن، جنگ و تهاجم مسلحانه است. در چنين موقعيتى‏كه سرزمين، عِرْض، ناموس، مال، جان و از همه مهم‏تر، باورها و ارزش‏هاى دينى -اعتقادى مسلمانان مورد حمله دشمن واقع مى‏شود بر تك تك مسلمانان از كوچك وبزرگ و پير و جوان از هر قشرى كه باشند، لازم و واجب است به دفاع برخيزند و تادفع‏كامل‏دشمن، از پاى ننشينند.در جنگ دفاعى همان گونه كه امام راحل فرمود تا هر موقع كه دفاع لازم باشد بايد اقدام‏شود. البته بايد براساس تعاليم اسلامى در صحنه‏هاى نبرد، شئون انسانى رعايت شود و بنا به‏فرمان قرآن كريم از حد تجاوز نگردد و آداب اسلامى در جنگ رعايت شود.

دفاع سياسى و اقتصادى‏

از ميدان‏هاى ستيز دشمن، سياست و اقتصاد است. دشمن درصدد است تا از هرراهى كه مى‏تواند بر كشور ما سلطه سياسى و اقتصادى‏اش را اعمال كند و ما را وابسته به‏خود نمايد. در اين صورت ضرورت ايجاب مى‏كند كه مسلمانان به مقابله با آن بپردازند.راه مبارزه و مقابله معقول سياسى و اقتصادى با دشمن، اين است كه به تلاش و كوشش لازم‏در ميادين سياسى و اقتصادى پرداخته شود و از لحاظ تكنولوژى و صنعت و اقتصاد به‏خودكفايى رسيده، راه‏هاى تسلط دشمن، كه به دليل‏نيازووابستگى‏سياسى-اقتصادى‏فراهم مى‏شود از راه تأمين در داخل و خودكفايى اقتصادى مسدود گردد.تا زمانى كه اين‏گونه وابستگى‏ها و نيازمندى‏ها به خارج، به‏ويژه به قدرت‏هاى بزرگ‏سياسى، نظامى و اقتصادى وجود دارد، سخن از استقلال، دفاع و مبارزه سياسى - اقتصادى‏با دشمنان شعارى بيش نخواهد بود؛ چنان كه امام راحل نيز به‏طور مكرر و مؤكد در طول‏حيات پربركتشان به نقش و اهميت استقلال سياسى - اقتصادى و قطع وابستگى در اين‏زمينه‏ها تصريح مى‏كردند و در يك اقدام عملى، دستور تشكيل »جهاد سازندگى«رادر همه ابعاد اقتصادى صادر كردند و پيوسته تا زنده بودند ضمن قدردانى از تلاش وكوشش جهادگران عرصه اقتصادى، بر تداوم جدى و همه‏جانبه »جهاد سازندگى« اصرارمى‏ورزيدند.

دفاع سياسى و اقتصادى‏

از ميدان‏هاى ستيز دشمن، سياست و اقتصاد است. دشمن درصدد است تا از هرراهى كه مى‏تواند بر كشور ما سلطه سياسى و اقتصادى‏اش را اعمال كند و ما را وابسته به‏خود نمايد. در اين صورت ضرورت ايجاب مى‏كند كه مسلمانان به مقابله با آن بپردازند.راه مبارزه و مقابله معقول سياسى و اقتصادى با دشمن، اين است كه به تلاش و كوشش لازم‏در ميادين سياسى و اقتصادى پرداخته شود و از لحاظ تكنولوژى و صنعت و اقتصاد به‏خودكفايى رسيده، راه‏هاى تسلط دشمن، كه به دليل‏نيازووابستگى‏سياسى-اقتصادى‏فراهم مى‏شود از راه تأمين در داخل و خودكفايى اقتصادى مسدود گردد.تا زمانى كه اين‏گونه وابستگى‏ها و نيازمندى‏ها به خارج، به‏ويژه به قدرت‏هاى بزرگ‏سياسى، نظامى و اقتصادى وجود دارد، سخن از استقلال، دفاع و مبارزه سياسى - اقتصادى‏با دشمنان شعارى بيش نخواهد بود؛ چنان كه امام راحل نيز به‏طور مكرر و مؤكد در طول‏حيات پربركتشان به نقش و اهميت استقلال سياسى - اقتصادى و قطع وابستگى در اين‏زمينه‏ها تصريح مى‏كردند و در يك اقدام عملى، دستور تشكيل »جهاد سازندگى«رادر همه ابعاد اقتصادى صادر كردند و پيوسته تا زنده بودند ضمن قدردانى از تلاش وكوشش جهادگران عرصه اقتصادى، بر تداوم جدى و همه‏جانبه »جهاد سازندگى« اصرارمى‏ورزيدند.

دفاع فرهنگى‏

در ميان انواع هجوم‏هاى غير نظامى دشمنان، هجوم فرهنگى از همه آنهاخطرناك‏تر و خسارت‏بارتر است؛ زيرا در اين نوع حمله، دشمن با ترويج فساد و فحشا، افكارعمومى، به‏ويژه افكار و اخلاق نسل جوان را منحرف و آلوده كرده، ارزش‏ها، آرمان‏هاى‏مقدس دينى، عزت و شرف مسلمانان را مورد هجوم قرار مى‏دهد تا مسلمانان راهمرنگ خود كرده و در نتيجه راه نفوذ و سلطه‏اش را هموار سازد. قرآن كريم به اين‏مطلب اشاره كرده و مى‏فرمايد:»وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَما كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَواءً« (نساء: 89)آنان آرزو مى‏كنند كه شما هم مانند ايشان كافر شويد و مساوى يكديگر باشيد.در اهميت جهاد فرهنگى، همين بس كه در آن دورانى كه پيامبر(ص) هنوز در مكه‏حضور داشتند و حكم جهاد نظامى تشريع و ابلاغ نشده بود، خداوند در فرمانى مؤكّد به‏آن حضرت فرمود:»فَلا تُطِعِ الْكافِرينَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً كَبيراً« (فرقان: 52)پس، از كافران پيروى مكن و به‏وسيله آن (= قرآن) با آنان جهاد بزرگى بكن!روشن است جهاد در جبهه فرهنگى ظرافت‏هاى خاص خودش را دارد و نيازمندكار دقيق و عميق فرهنگى است. بر اين اساس، مرحوم طبرسى در راستاى تفسير آيه‏مزبور و با اشاره به »جهاداً كبيراً« مى‏نويسد جهاد فرهنگى و پاسخ‏گويى به‏شبهات‏مخالفان، معاندان و دشمنانِ دين، يكى از باارزش‏ترين و بزرگ‏ترين جهادهانزد خداوند متعال است. مبارزه با تهاجم فرهنگى غرب عليه اسلام و مسلمانان نيز از مصاديق بارز جهاد بادشمنان دين خدا در عصر حاضر است، چرا كه آنان هماهنگ با هم در تلاش‏اند تا از هرراه ممكن، ابتذال فرهنگى و مفاسد اخلاقى را ميان مردم و به‏ويژه نسل جوان رواج داده‏و با اغفال جوانان، آنان را به بى‏دينى و بى توجهى نسبت‏به‏ارزش‏هاى‏اسلامى‏بكشانند. اينجاست كه مسئوليت عموم مسلمانان متعهد و در رأس آنان مسئولان‏فرهنگى،نسبت‏به‏انجام كارهاى فرهنگى بسيار سنگين‏تر مى‏شود و بايد با آمادگى و حساسيت بيشترى درصحنه‏هاى فرهنگى حضور يابند و علاوه بر مقابله با فرهنگ مبتذل وارداتى و ابطال آن‏از راه معقول و منطقى، معارف حياتبخش اسلام‏ناب‏راجايگزين‏آن‏كرده،گسترش‏دهند.چنان‏كه بنيانگذار جمهورى اسلامى ايران، در وصيت‏نامه سياسى - الهى خود اين مهم رااز همه مسئولان متعهد و انقلابيون راستين خواستار شده است.

دفاع از حريم‏

حريم عبارت است از آنچه كه دفاع از آن واجب باشد؛ مانند مال، جان، عِرض(آبرو) و ناموس.حريم انسان، از نظر اسلام و وجدان عمومى از چنان اهميت و ارزش فوق‏العاده‏اى‏برخوردار است كه اگر انسان در راه دفاع از حريم خويش، كشته شود و يا در صورت لزوم،فرد مهاجم را از پاى درآورد نه تنها كار بدى نكرده، بلكه مورد تحسين و تمجيد ديگران‏هم قرار مى‏گيرد. از نظر اسلام نيز كارش بسيار ارزشمند شمرده شده و چه بسا كه مقام‏شهيد را دارا خواهد بود.تجاوز به حريم انسان، اشكال و مراحل مختلفى دارد و هر شكل و مرحله آن دفاع‏متناسب با خود را مى‏طلبد. مثلاً اگر كسى به حريم ناموسى انسان متعرض شود دفع او به‏هر وسيله ممكن واجب است، اگر چه منجر به كشته شدن مهاجم شود، بلكه در صورتى‏كه با قصد كمتر از تجاوز، حمله كند، وظيفه همين است.اما حكم دفاع در مرحله پايين‏تر از اين فرق مى‏كند، گر چه شايد در مرحله بعدى و درصورت بى اثر بودن مرحله قبلى، مراحل بالاتر نيز ضرورى و واجب شود. مثلاً كسى كه‏به قصد چشم‏چرانى به ناموس انسان نگاه كند و يا از پشت‏بام به داخل خانه انسان سرك‏بكشد و مانند آن، لازم است او را از راه توبيخ زبانى از اين كار زشت بازدارد، اگر دست‏برنداشت از راه كتك و مانند آن، جلوگيرى كند و اگر دست برنداشت، به هر وسيله ممكن به‏دفاع از حريم‏خودبرخيزدودرصورت‏مجروح‏يامقتول‏شدن‏فردمهاجم،خونش‏هدراست.مراحل و اشكال ديگر تجاوز به حريم نيز، دفاع متناسب با خود را دارد و بايدمراعات‏شود.

دفاع و غيرت دينى‏

»غيرت« به معناى حميّت، محافظت عصمت و آبرو و ناموس و نگهدارى عزت و شرف‏آمده است. در تعريف علماى اخلاق نيز، غيرت و حميّت، يعنى تلاش و كوشش‏در نگهدارى آنچه كه حفظش‏ضرورى‏است.اين‏صفت‏درقالب‏مطلوبش‏ازشجاعت،بزرگ منشى و قوت نفس آدمى‏سرچشمه مى‏گيرد و يكى از »ملكات نفسانى« و »كمالات انسانى« شمرده مى‏شود. بنابراين، ميان دفاع و جهاد در اسلام و غيرت و مردانگى رابطه تنگاتنگى وجود دارد؛زيرا چنان كه از تعريف مربوط به اين دو برمى‏آيد، هر دو صفت انسانى، خاستگاه فطرى‏داشته و جزو ارزش‏هاى اصيل فطرى - انسانى به‏شمار مى‏روند. بر اين اساس اِعمال غيرت‏نيز در اسلام، همانند جهاد و دفاع، مطلوب و مقدس است. چنان كه امام على(ع) بر اين‏حقيقت تصريح كرده، مى‏فرمايد:»اِنَّ اللّهُ يَغارُ لِلْمُؤْمِنِ فَلْيُغَرْ، مَنْ لا يَغارُ فَاِنَّهُ مَنْكُوسُ الْقَلْبِ.« خداوند براى مؤمن غيرت مى‏ورزد، پس او نيز بايد غيرت ورزد، هر كس غيرت نورزد دلش وارونه است.به نظر مى‏رسد كه مراد از وارونگى دل در انسان بى غيرت، خروجش‏ازحالت‏طبيعى وفطرت اصيل انسانى باشد. بنابراين، روح دفاع و جهاد در اسلام در غيرت دينى و ابرازحساسيت‏ها و واكنش‏هاى بجا و بموقع بروز مى‏كند.چرا كه منظور از »غيرت دينى« اين است كه مسلمان نسبت به مسائل حيثيت و آبرويى،عرض و ناموس، ميهن و كشور، به‏ويژه نسبت به كيان اسلام و ارزش‏هاى دينى بى‏تفاوت‏نباشد و از حساسيت، حميت و غيرت لازم برخوردار باشد تا در مواقع لزوم‏وبروزخطر،واكنش لازم و دفاع بجا و مطلوب را از خود نشان دهد.بر اين اساس، جهاد و دفاع، امر به معروف و نهى از منكر، تولى و تبرى، سفارش به حق‏و صبر، تعليم و تربيت و... مى‏تواند در جهت غيرت دينى قرار گرفته و از مصاديق آن به‏شمار آيد.از آنچه گفته‏شداين‏مطلب‏روشن‏گشت‏كه‏توصيه‏وترويج‏روح‏اباحى‏گرى،بى‏تفاوتى وناديده‏انگارى نسبت به تعرض به حريم دين و ايجاد ترديد در باورهاى دينى به ويژه نسل‏جوان، در واقع به نوعى ترويج روح »تساهل و تسامح ليبراليستى« است نه »تساهل وتسامح اسلامى« و از نوعى برداشت غلط از مفاهيم دينى سرچشمه مى‏گيرد. از اين رو،بر دين‏داران غيرتمند، لازم است كه نسبت به تعرض به دين و تحريف ارزش‏هاى دينى،بى‏تفاوت نباشند و عكس‏العمل‏هاى مناسب و دفاع منطقى و لازم راازمعتقدات‏دينى‏به‏عمل‏آورند.

اباحى‏گرى و پيامدهاى آن‏

از آفت‏هاى فرهنگى - دينى كه در گذشته وجود داشته و اكنون بيشتر مطرح شده ودامن زده مى‏شود، اباحى‏گرى است.اباحى‏گرى، چنان كه از نامش پيداست از اباحه و مباح بودن به معناى جايز شمردن وروادانستن است و در اصطلاح به معناى لاقيدى و مداهنه در دين، بى بند و بارى، ناديده‏انگارى مطلق، بى‏تفاوتى نسبت به عقايد و ارزش‏هاى فرهنگى و دينى، و واكنش صحيح‏و بجا نداشتن در برابر تاخت و تاز به حريمِ دين و آرمان‏هاى مقدس ملى، فرهنگى وبه‏ويژه دينى؛ و به بيان روشن‏تر، تهى شدن از حميت، مردانگى و غيرت دينى است. بنابراين، اباحى‏گرى مساوى با مفهوم منفى »تساهل و تسامح« در فرهنگ دينى و مفهوم‏نادرست آن در عرف رايج سياسى است؛ زيرا تساهل و تسامح در معناى‏اسلامى‏اش،عبارت‏است از آسان‏گيرى در انجام وظايف دينى و پرهيز از افراطكارى و سخت‏گيرى بى مورد،رفق و مدارا با ديگران و تحمل آنان و دورى از تعصب‏هاى بى‏جا و خشونت‏هاى ناروابه‏ويژه در برخورد با مخالفان)114(؛ و نيز در معنا و معادل غربى‏اش تولرانس به همين معناى مدارا كردن و كنار آمدن با ديگران است. اما كسانى بوده و هستند كه ازاين واژگان مقدس و درست دينى - فرهنگى، همچون ديگر مفاهيم دينى، سوء برداشت‏كرده و به تحريف آن دست زده‏اند و معنايى از آن ارائه كرده‏اند كه مخالف با مفهوم موردنظر در دين مى‏باشد كه در بالا به آن اشاره شد.توضيح آن‏كه اباحى‏گرى (= تساهل و تسامح منفى) در عصر جديد رهاورد تفكر وارداتى»ليبراليسم« است كه در غرب همزمان و همراه با »اومانيسم«، »سكولاريسم« و... پيداشده است و نقطه تلاقى همه، ليبراليسم است كه به معناى آزادى مطلق در تمام ساحت‏هاى‏زندگى و روا دانستن هرگونه عملى براى انسانِ نشسته بر جايگاه خدايى و جايگزين خدادر زمين است.برخى از پيامدهاى تلخ و ناپسند اباحى‏گرى و تفكر ليبراليستى، عبارت است از:1 - عرفى شدن مفاهيم دينى: به اين معنا كه دين و مسائل دينى تابع شرايط عرفى وسليقه‏هاى افراد مى‏شود و آنها هر طور كه خواستند و صلاح ديدند عمل كنند و به تبيين آن‏بپردازند و كسى‏هم‏حق‏اعتراض‏نداشته‏باشد؛چون‏ضددموكراسى‏وآزادى‏وخشونت‏طلب‏معرفى مى‏شود!2 - ظهور آزادى هاى مطلق در جامعه، كه موجب بى‏بند و بارى، شكستن حريم‏ها وخدشه‏دار شدن قداست‏هاى دينى، فرهنگى و اجتماعى مى‏شود.3 - رواج روزافزون فحشا، منكرات و فساد در جامعه.4 - از بين رفتن خط قرمزها (و مرزهاى خوبى و بدى) و جايگزين شدن ضد ارزش‏ها به‏جاى ارزش‏هاى اصيل دينى و فرهنگى.

جزییات بیشتر📜